Μια και επρόκειτο να φτιάξω ψωμί σήμερα, σκέφτηκα να κάνω λαζαράκια, τα ανθρωπόμορφα ψωμάκια που πλάθανε τον παλιό καιρό τέτοια μέρα οι νοικοκυράδες, ένα για κάθε παιδί.
Διάβασα πως τα κορίτσια, οι Λαζαρίνες, γυρίζανε στα σπίτια και κρατώντας καλάθια στολισμένα με ανοιξιάτικα με λουλούδια, λέγανε τα πασχαλινά κάλαντα του Λαζάρου:
-Πού ΄σουν, Λάζαρε, πού ΄ν΄ η φωνή σου και σε γύρευε η Μάρθα, η αδερφή σου; – Ήμουνα στη γη, στη γη χωμένος κι από τους νεκρούς, νεκρούς αναστημένος. Βάγια βάγια των Βαγιώ τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώνε το ψητό αρνί ….
