Οι Ελιές της Χρονιάς

Μόλις τελειώσαμε τη συγκομιδή των καρπών από τις ελιές του περιβολιού μας.

Αυτή τη χρονιά –τη δεύτερη φορά που χρησιμοποιούμε το μικρό μας θαυματουργό λιοτρίβι– συνδυάσαμε το ελιομάζωμα με μαθήματα μαγειρικής, κι έτσι είχαμε ένα γκρουπ από έξι άτομα στοwww.keartisanal.com, από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που μοιράστηκαν τη δουλειά και καταχάρηκαν τη μοναδική εμπειρία. Δεν είναι και λίγο να τινάζεις τα δέντρα και κατόπιν να ‘πατάς’ τις ελιές και να βγάζεις σε μερικές ώρες το πιπεράτο πράσινο αγουρέλαιο!

Και με τις ελιές της προηγούμενης χρονιάς, εμείς και οι επισκέπτες μας, φτιάξαμε και απολαύσαμε, ανάμεσα στα άλλα πιάτα, ψωμάκια και ελιόπιτα, αλλά και κουνέλι με ελιές και δαμάσκηνα.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Ψωμάκια με Ελιές
Ελιόπιτα Ρολλό
Kουνέλι με ελιές και δαμάσκηνα

Share

Read More

Ζήτω οι Ντομάτες!

Το πρώτο μας γκρουπ του Kea Artisanal, μέσα Μαΐου, δεν πρόλαβε να δοκιμάσει τις φετεινές ντομάτες μας. Η άνοιξη στη Τζιά κράτησε φέτος πολύ και οι βροχές συνεχίστηκαν για περισσότερο από άλλοτε, με αποτέλεσμα ακόμη και στα μέσα Ιουνίου οι περισσότερες ντομάτες μας να είναι μικρές και πράσινες. Μάλιστα μερικές ποικιλίες, όπως οι Black Tula δεν ήταν έτοιμες ούτε για την ομάδα που έφτασε στο τέλος Ιουνίου, ενώ οι οι μικρές κίτρινες Yellow Pear, που τις φυτέψαμε αργότερα, τώρα είναι στα πιο καρπερά τους.

Οι ντομάτες μας μεγαλώνουν μόνο με κοπριά και νερό. Χρησιμοποιούμε αναγκαστικά πολλή κοπριά γιατί το χώμα στο κτήμα μας είναι ιδαίτερα φτωχό. Η κοπριά είναι δυσεύρετη στη Τζιά, κι έτσι όλοι οι ενδιαφερόμενοι γνωρίζουν ακριβώς πότε και από πού ο καθένας μας προμυθεύεται τη δική του. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε ένας γείτονάς μας, «παιδί μου, απ’ το γείτονα κι απ’ το Θεό δεν κρύβεσαι». (περισσότερα…)

Share

Read More

Οι «Γιορτές» της Οξφόρδης

Πολλά έχουν αλλάξει στα 30 χρόνια που πέρασαν από το πρώτο Oxford Symposium on Food and Cooking, σε εποχή που κανείς δεν θεωρούσε την τροφή θέμα σοβαρής έρευνας…

Στο όγδοο στάδιο της μέθης, σύμφωνα με τον αρχαίο κωμικό ποιητή Εύβουλο, έρχεται «η αστυνομία· στο ένατο ο εμετός· στο δέκατο παραφροσύνη και έπιπλα που εκσφενδονίζονται», μας είπε ο καθηγητήςOswyn Murray στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίασή του στο φετινό Oxford Symposium on Food and Cooking (Συμπόσιο της Οξφόρδης για την Τροφή και τη Μαγειρική). Τα οργιώδη συμπόσια τoυ 4ου αιώνα π.Χ. που περιγράφει τόσο γλαφυρά ο αρχαίος ποιητής, τότε που οι καλεσμένοι κάθονταν ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα, είχαν αποκτήσει διαφορετικό χαρακτήρα από εκείνα που είχε πολύ παλιότερα περιγράψει ο Όμηρος. Και στις δύο περιόδους το αίσθημα που δημιουργείται στους συμποσιαζόμενους χαρακτηρίζεται με τη λέξη ευφροσύνη. Όμως, στην κλασική περίοδο του Εύβουλου ως ευφροσύνηεννοείται η ικανοποίηση που νοιώθει κανείς από το φαγητό, το ποτό, τη μουσική και τα ερωτικά παιχνίδια. Στην περίοδο του Ομήρου όμως, ευφροσύνη είναι το αίσθημα ευφορίας που δημιουργείται από την κοινωνικότητα και τη συμμετοχή σε μια γιορτή. (περισσότερα…)

Share

Read More

Με Ξεναγό τη Μαριάννα

Στην Κωνσταντινούπολη έζησα γευστικές εμπειρίες που θα μου μείνουν αξέχαστες, κι ας ήταν μόνο το ξεκίνημα μιας εξαιρετικά πλούσιας σε εντυπώσεις κρουαζιέρας στη Μεσόγειο.

Με το μοναδικό μελετητή και μάγειρα Musa Dagdeverin συναντιόμαστε χρόνια τώρα στη Νάπα της Καλιφόρνια –στο Culinary Institute of America, at Greystone– όπου μας καλούν να διδάξουμε ο καθένας τη μαγειρική της πατρίδας του. Ο,τι δικό του πιάτο έχω δοκιμάσει ήταν μοναδικό σε απλότητα, συνδυασμό υλικών και γεύση.

Ηταν όμως δύσκολο να κουβεντιάσουμε, μια και κείνος μιλάει μόνο τουρκικά, έτσι έπρεπε να συνενοούμαστε μέσω αγγλόφωνου διερμηνέα, και η επικοινωνία μας ήταν υποτυπώδης. Ομως, επιτέλους, βρεθήκαμε με το Μουσά στην πόλη του, μια βροχερή Κυριακή, του Σεπτέμβρη.  Ξεναγός μου η Μαριάννα Γερασίμου, συγγραφέας της μοναδικής Οθωμανικής Μαγειρικής (εκδόσεις Ποταμός), του πιο σημαντικού για μένα βιβλίου μαγειρικής στα ελληνικά που έχω διαβάσει.

Δεν τη γνώριζα προσωπικά τη Μαριάνα, όμως την ένοιωθα σαν παλιά φίλη. Ημουν σίγουρη, διαβάζοντας τα γραφτά και τις συνταγές της, πως κι οι δυό βλέπαμε τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Αρχές καλοκαιριού της έστειλα μήνυμα πως θα βρίσκομαι στην Πόλη για κάμποσες ώρες και ήθελα να ειδωθούμε, και μαζί να πάμε στον κοινό μας φίλο σεφ Musa Dagdeverin. Αφήνοντας για χάρη μου το εξοχικό της, απέναντι από τη Μυτηλήνη, ήρθε να με συναντήσει στην Πόλη, και οργάνωσε τη μέρα μας με κάθε λεπτομέρεια.  Ευτυχώς η Κυριακή είναι η μοναδική ίσως μέρα που η Κωνσταντινούπολη δεν υποφέρει από τα μνημιώδη καθημερινά μποτιλιαρίσματα, κι ο ταξιτζής κατάφερε να βρει το ειδικό σημείο στο λιμάνι όπου θα άφηνα τα μπαγκάζια μου για το κρουαζιερόπλοιο, όπου θα επιβιβαζόμουν το βράδι, και κατόπιν με οδήγησε στο Τακσίμ, στο πολύ συμπαθητικό ζαχαροπλαστείο Gezi, όπου συνάντησα τη Γερασίμου. (περισσότερα…)

Share

Read More

Σάλτσα Βέρτζους με Αγουρίδες

Από το Μεσαίωνα στα γκουρμέ εστιατόρια και μπαρ Μια από τις πολύ συνηθισμένες σάλτσες του παλιού καιρού, σήμερα μοιάζει περίπου τόσο περίεργη όσο και το γκάρουμ των αρχαίων –η σάλτσα από εντόσθια ψαριών. Ομως η σάλτσα από αγουρίδες επιστρέφει δυναμικά…

Sour-Grapes-Verjuice_430
Aglaia Kremezi

Όπως και για το γκάρουμ δεν γνωρίζουμε πολλές λεπτομέρειες ούτε έχουμε συνταγές σχετικά με την παρασκευή του, έτσι συμβαίνει και με το βέρτζους, παρότι αυτό είναι χρονικά πολύ κοντύτερα σε μας. Οι καταγραμμένες συνταγές μοιάζει να είναι πολλές και διαφορετικές. Η βάση για το ‘πράσινο ζουμί’ –όπως ελεύθερα μεταφράζεται το βέρτζους—είναι πάντα τα άγουρα σταφύλλια. Ομως η επεξεργασία τους καθώς και η προσθήκη ή μη άλλων συστατικών δημιουργούν διαφορετικές μεταξύ τους σάλτσες. (περισσότερα…)

Share

Read More