Τα λαζαράκια μου

Μια και επρόκειτο να φτιάξω ψωμί σήμερα, σκέφτηκα να κάνω λαζαράκια, τα ανθρωπόμορφα ψωμάκια που πλάθανε τον παλιό καιρό τέτοια μέρα οι νοικοκυράδες, ένα για κάθε παιδί.

1-lazarakia2-small

Διάβασα πως τα κορίτσια, οι Λαζαρίνες, γυρίζανε στα σπίτια και κρατώντας καλάθια στολισμένα με ανοιξιάτικα με λουλούδια, λέγανε τα πασχαλινά κάλαντα του Λαζάρου:

-Πού ΄σουν, Λάζαρε, πού ΄ν΄ η φωνή σου και σε γύρευε η Μάρθα, η αδερφή σου; – Ήμουνα στη γη, στη γη χωμένος κι από τους νεκρούς, νεκρούς αναστημένος. Βάγια βάγια των Βαγιώ τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώνε το ψητό αρνί ….

(περισσότερα…)

Share

Read More

Το κρέας των χορτοφάγων

Ξεχωριστός μεζές στο κέντρο του τραπεζιού, τα μανιτάρια αναφέρονται συχνά σαν το “κρέας των χορτοφάγων” και μπορούν να αποτελέσουν κύριο πιάτο συνοδευμένα με πλιγούρι πιλάφι, που υπογραμμίζει έξοχα τη γήινη υπόστασή τους.

bbq-manitaria-670

Στα νησιά και την Κρήτη τα μανιτάρια που διαλέξαμε να ψήσουμε τα λένε νευρίτες και εμφανίζονται αργά το φθινόπωρο. Στα βορειότερα θα τα βρείτε με πολλές ονομασίες, σχεδόν όλο το χρόνο, ανάλογα με την υγρασία. Πρόκειται για τους πλευρωτούς (ή πλευρότους) που καλλιεργούνται βιολογικά και θα τους βρείτε στα σουπερμάρκετ ενώ τα τελευταία χρόνια πουλάνε τα φυτώρια και σακκούλες με τύρφη και σπόρους του μανιταριού, που θεωρητικά αν ποτίζετε ταχτικά τη σακκούλα θα έχετε σοδιά για πολλούς μήνες. Εμείς, πάντως, δεν είχαμε επιτυχία στο εγχείρημα. (περισσότερα…)

Share

Read More

Από το Λέτσε με Αγάπη!

Pasta fasoul αποκαλεί το φαγητό ο Ντιν Μάρτιν στο τραγούδι That’s Amore αλλά ο πιο σωστός τίτλος για τον κλασικό συνδυασμό ζυμαρικών με φασόλια είναι pasta fagioli. Από τα διάφορα σχήματα ζυμαρικών βρίσκω ότι τα orecchiette, τα ‘αυτάκια’, παραδοσιακό σπιτικό ζυμαρικό της Απουλίας –στο ‘τακούνι’ της Ιταλικής ‘μπότας’– αλλά και τα κοχύλια ή αχιβάδες, προσφέρονται ιδιαίτερα για να μαγειρευτούν με φασόλια, μια και κάθε σπυρί μοιάζει να φωλιάζει στην κοιλότητα των ζυμαρικών.

pasta-fassoul
photo by Anastasios Mentis

Η συνταγή βασίζεται σε φαγητό που δοκίμασα στο Λέτσε, στην Trattoria Cucina Casareccia. Χαρακτηριστικό της μια τηγανισμένη χούφτα ζυμαρικά, που προσθέτει άλλη διάσταση και υφή στο πιάτο. Ακόμη και να παραλείψετε το τηγάνισμα, το φαγητό είναι υπέροχο, νόστιμα πικάντικο. Αντί για την παντσέτα με καυτερό πιπέρι, ή τα καυτερά λουκάνικα diavoletti της νότιας Ιταλίας, χρησιμοποιήστε χωριάτικο λουκάνικο και επιπλέον κόκκινο πιπέρι. (περισσότερα…)

Share

Read More

Μετά το Γαλατομπούρεκο, Τηγανιά!

Η πρώτη μας επαφή με τη Τζιώτικη τηγανιά ήταν όταν πρωτοήρθαμε στο νησί, και μας κάλεσαν σε ένα γάμο. Οι παραδοσιακοί γάμοι, ιδίως οι ελάχιστοι φθινοπωρινοί και χειμωνιάτικοι, γίνονται το πρωί και ακολουθεί γεύμα-γλέντι που κρατάει μέχρι τη νύχτα. Στο εστιατόριο που γινόταν το τραπέζι μας σερβίρισαν πολλά και διάφορα φαγητά, μεζέδες, ψαρικά, αρνί κι ούτε θυμάμαι τι άλλο. Τελικά ήρθε το γαλατομπούρεκο, καθώς έρχισαν να παίζουν και τα νησιώτικα βιολιά. Τα γκαρσόνια μάζεψαν τα πιάτα από το γλυκό, αλλά εξακολούθησαν να σερβίρουν κρασί, καθώς η μιά μεριά του μαγαζιού είχε ματατραπεί σε πίστα για χορό.

tigania-tziotiki-mall

Κι εμείς που δεν είμαστε ιδιαίτερα γλεντζέδες, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, όταν το γκαρσόνι έφτασε στο τραπέζι μας κι έβαλε μπροστά στον καθένα μας ένα πιάτο με κομματάκια σοταρισμένο χοιρινό. Σίγουρη πως έκανε λάθος, τον έπιασα από το μανίκι και του είπα πως για κάποιν άλλο θα προορίζονταν το κρέας, αφού εμείς είχαμε ήδη φάει το γλυκό. «Μα είναι τηγανιά!» μου αποκρίθηκε ο σερβιτόρος, απορημένος που ήμουνα τόσο άσχετη με τα Τζιώτικα έθιμα.

Οπως μου εξήγησαν οι ντόπιοι που μοιράζονταν το τραπέζι μας, η συνήθεια να σερβίρεται η τηγανιά μετά από το γλυκό κρατάει από παλιά, όταν τα γλέντια γίνονταν στα σπίτια και δεν υπήρχε βία να ξεπετάξουν στα γρήγορα όλα τα φαγώσιμα οι σερβιτόροι και να ξεμπερδεύουν. Η τηγανιά έβγαινε κάπου μετά τα μεσάνυχτα, όταν οι καλεσμένοι είχα ξαπατωθεί στο χορό και είχαν καταναλώσει πολλά μπουκάλια κρασί.

Ερχόταν το χοιρινό σαν ένας νέος μεζές, να ‘στηλώσει’ τους γλεντζέδες. «Σε μερικά σπίτια που κάνουν πάρτι αυτό τον καιρό βγάζουν και τηγανισμένο Zwan κατά τη μία το πρωί,» μας είπε φίλος.

Βεβαίως εσείς δεν είστε υποχρεωμένοι να κρατήσετε τα Τζιώτικα έθιμα, και θα σερβίρετε την τηγανιά όποτε σας κάνει κέφι. Είναι εύκολος και ιδανικός χειμωνιάτικος μεζές για το μεσημέρι ή το βράδι. Αρχίζω με τη νεώτερη εκδοχή, με ντομάτα, επειδή προσφέρεται και σαν συνοδευτικό-σάλτσα σε ταλιατέλες, ρύζι ή βραστές πατάτες, που μετατρέπουν το σκέτο χοιρινό σε χορταστικό οικογενειακό φαγητό.
Η λευκή τηγανιά (δείτε την παραλλαγή) είναι πιθανόν η παλιότερη, από την εποχή που οι ντομάτες δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη, χειμώνα-καλοκαίρι. Σε αυτήν ειδικά, το θρύμπι –όπως λένε το θρούμπι στο νησί– παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Οι νοικοκυράδες μαζεύουν τα έντονα μυρωδάτα φυλλαράκια απ’ το βουνό, και με αυτό αρωματίζουν τα σπιτικά λουκάνικα, τη λόζα, και κάθε λογής φαγητό με χοιρινό.

Τηγανιά Τζιώτικη

Για 4-6 άτομα

1 κιλό χοιρινό πλάτη χωρίς κόκκαλο, με λίγο λίπος, κομμένο σε
κομμάτια 3 εκ. περίπου
Ελαιόλαδο
Αλάτι και πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμένο
1 κουτ. σούπας ντοματοπελτέ
1/2 φλιτζάνι κρασί κόκκινο ημίγλυκο, ή 1/4 φλιτζανιού κόκκινο και
1/4 Μαυροδάφνη
1 φλιτζάνι ντομάτα τριμμένη φρέσκι, ή κονσέρβαμε το ζουμί της
1 κουτ. γλυκού κόκκους πιπέρι μαύρο
2-4 ολόκληρα μπαλάκια μπαχάρι
1 κομμάτι (10 εκ.) κανέλλα
1-2 καλές πρέζες χαλέπικο πιπέρι ή μπούκοβο

Για το σερβίρισμα: 1/2 κιλό ταλιατέλες βρασμένες σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας, περιχυμένες με λίγο ελαιόλαδο, ή πατάτες πουρέ, ή φέτες φρέσκο κριτσανιστό ψωμί, για να απολαύσετε τη σάλτσα.

Αν το κρέας είναι πολύ παχύ, πετάξτε το περισσότερο λίπος, αφήστε όμως λίγο για να πλουτίσει τη γεύση. Πλύντε τα κομμάτια, και σκουπίστε με χαρτί κουζίνας.

Σε μεγάλο βαθύ τηγάνι, βάλτε 2-3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο να κάψει, και σοτάρετε το κρέας να ροδίσει καλά απ’ όλες τις μεριές. Βάλτε αλάτι και πιπέρι μαύρο, ανακατέψτε, προσθέστε το ντοματοπελτέ, και σοτάρετε άλλα 2 λεπτά, μέχρι το κρέας να καλυφθεί από τη σάλτσα, και να γυαλίζει. Περιχύστε με το κρασί, και όταν πάρει βράση, προσθέστε και τη ντομάτα.

Σε γουδί, τσακίστε λίγο το πιπέρι και το μπαχάρι, και βάλτε τα στο φαγητό μαζί με την κανέλλα, και 1/2 φλιτζάνι νερό, ή όσο χρειαστεί για να μισο-σκεπάσει το κρέας. Όταν πάρει βράση, χαμηλώστε τη φωτιά, σκεπάστε, και σιγοβράστε 20 λεπτά περίπου, μέχρι το κρέας να μαλακώσει. Αν η σάλτσα είναι νερουλή, ξεσκεπάστε και βράστε σε δυνατή φωτιά να μελώσει. Πετάξτε την κανέλλα, και σερβίρετε την τηγανιά αμέσως, μέσα στο τηγάνι.

Αν σερβίρετε με ζυμαρικά, αφού τα στραγγίσετε, ρίξτε τα στο τηγάνι με το κρέας και το ζουμί του, και ανακατέψτε να πάρουν νοστιμιά.

Μπορείτε να φυλάξετε την τηγανιά στο ψυγείο όταν κρυώσει, και να την ξαναζεστάνετε σε χαμηλή φωτιά προτού να τη σερβίρετε.

Παραλλαγή: ΤΗΓΑΝΙΑ ΜΕ ΛΕΜΟΝΙ ΚΑΙ ΡΙΓΑΝΗ

Με μπόλικο λεμόνι, θρούμπι και ρίγανη, η τηγανιά αυτή είναι νοστιμότατη! Απολαύστε τη με καλό χωριάτικο ψωμί.

Για 6 άτομα

1 κιλό χοιρινό πλάτη δίχως κόκκαλο, με λίγο λίπος, σε
κομμάτια 3 εκ.
Ελαιόλαδο
Αλάτι και πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο
1/2 φλιτζάνι κρασί λευκό
3-4 κουτ. σούπας χυμό λεμόνι, ή όσο θέλετε
1 κουτ. γλυκού μέλι ή ζάχαρη
1 κουτ. γλυκου κόκκους πιπέρι μαύρο τσακισμένους ελαφρά
1-2 καλές πρέζες θρούμπι ή ρίγανη

Καλό φρέσκο χωριάτικο ψωμί, για το σερβίρισμα

Ετοιμάστε το κρέας όπως και στην προηγούμενη συνταγή. Σε τηγάνι βάλτε 2-3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο να κάψει, και σοτάρετε το κρέας, να ροδίσει καλά απ’ όλες τις μεριές. Βάλτε αλάτι και πιπέρι και ανακατέψτε. Προσθέστε το κρασί, το λεμόνι, και το μέλι ή ζάχαρη, και όταν πάρει βράση, βάλτε και τους κόκκους πιπέρι και το μισό θρούμπι ή ρίγανη. Προσθέστε λίγο κρασί ή νερό, να σκεπαστεί σχεδόν το κρέας. Όταν πάρει βράση, χαμηλώστε τη φωτιά, σκεπάστε, και σιγοβράστε 20-30 λεπτά, μέχρι το κρέας να μαλακώσει. Αν έχει πολύ ζουμί, ξεσκεπάστε και βράστε σε δυνατή φωτιά, να εξατμιστεί. Δοκιμάστε και διορθώστε τη γεύση, προσθέτοντας επιπλέον λεμόνι, θρούμπι ή ρίγανη.

Σερβίρετε αμέσως, μέσα στο τηγάνι, με φρέσκο χωριάτικο ψωμί για να βουτάτε στην υπέροχη σάλτσα.

Share

Read More

Λίγο αλλά καλό, το φετινό μας λάδι

Μετά από ένα πολύ θερμό καλοκαίρι κι ένα ανησυχητικά ζεστό φθινόπωρο, οι λίγες ελιές στα δένδρα μας ήταν μικρές, ζαρωμένες και διψασμένες. Δεν ήταν έτοιμες να μαζευτούν και να πιεστούν τον Οκτώβριο, την εποχή που είχαμε προγραμματίσει το σχετικό Μάθημά μας κι έτσι έπρεπε να το ακυρώσουμε. Οι ελιές “φούσκωσαν” τελικά στα μέσα Νοεμβρίου, μετά απο μερικές πολυπόθητες βροχές, αλλά ήταν πια πολύ αργά για να οργανώσουμε καινούργιο γκρουπ μαθητών – υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μην φεύγουν τα φέρι για Κέα λόγω καιρού, και δεν θέλουμε να βάλουμε τους επισκέπτες μας σε τέτοιο ρίσκο.

9-012-nov-23-olive-harvest-20670

Μία μέρα ήταν αρκετή για τις λίγες ελιές που έβγαλαν φέτος τα δένδρα μας. Ο Στάθης, η Έλα, η Πολυξένη και ο Ιωσήφ δούλεψαν όλη την ημέρα της Παρασκευής χτυπώντας τα κλαδιά των δένδρων για να πέσουν οι ελιές στα δίχτυα.  Οπως γίνεται συνήθως, το χτύπημα το κάνουν οι άντρες, οι οποίοι μερικές φορές χρειάζεται να σκαρφαλώσουν στα δένδρα και να “χτενίσουν” τα κλαδιά με τα ειδικά χτένια. (περισσότερα…)

Share

Read More