Όταν πρωτοείδα λεμόνια με πολλές κορφές στη μια από τις δυό λεμονιές μας, παραξενεύτηκα. Νόμιζα πως οφείλονταν σε κάποια αρρώστια του παλιού ταλαιπωρημένου, αλλά εξαιρετικά προκομμένου δέντρου μας. Από τη στιγμή που ο Κώστας ξεκίνησε να το κλαδεύει, να του βάζει μπόλικη κοπριά και να το ποτίζει το καλοκαίρι, δεν προλαβαίνουμε να μαζεύουμε λεμόνια! Οσο για τα περίεργα ‘διεστραμμένα’ και πολύκορφα λεμόνια που βρίσκουμε κατά καιρούς, τώρα ξέρω πως δεν είναι αρρώστια, αλλά ίσως μια στενή συγγένεια με την αρχαία ειδική κατηγορία εσπεριδοειδών που αποκαλείται ‘δάκτυλα του Βούδα’.
Μοιάζουν με χταπόδι ή με παλάμη τα λεμόνια αυτά, και τα βρήκα στις ΗΠΑ, σε ειδικά πανάκριβα μαγαζιά με εξωτικά φρούτα. Βέβαια, έχουν καταγωγή από την Κίνα, όπως όλα τα εσπεριδοειδή, και τελευταία έχουν γίνει και πάλι της μόδας. Πολλοί Αμερικανοί μπολιάζουν τις λεμονιές και τις πορτοκαλιές τους για να κάνουν ‘δάκτυλα του Βούδα’ που τα χρησιμοποιούν σαν στολίδια, όπως οι Βουδιστές στα ιερά τεμένη τους, αλλά και για να αρωματίζουν με το υπέροχο και πλούσιο ξύσμα τα γλυκά και τα φαγητά.
Με Αβγά και Λεμόνια
Μαζεύουμε έξι αβγά τη μέρα από το κοτέτσι των γειτόνων μας, που μας παρακάλεσαν να ταϊζουμε τις κότες όσο λείπουν. Μαζί και με τα δεκάδες κανονικά και τα ‘διεστραμμένα μυρωδάτα μας λεμόνια, αποφάσισα να φτιάξω την κλασική αγγλική LemonCurd (λεμονόκρεμα). Είναι έξαιρετικό συμπλήρωμα στο Cheesecake, αλλά και σε κάθε λογής κέικ και τάρτες, όπως το οικογενειακό μας Γλυκό του Γιαουρτιού με αμύγδαλα, και το κέικ με πορτοκάλι, που γίνεται με ελαιόλαδο. Αλλά τούτη η λεμονόκρεμα είναι μοναδική και για να τη γευτείτε μαζί με κριτσανιστά σοκολατένια αμυγδαλωτά, ή με κάθε λογής κουλουράκια, ακόμα και αν δεν είναι σπιτικά…
